Δελφίνια. Υπέροχα πλάσματα, 
ελεύθερα πνεύματα...

της Ολγας Κήκου (Dolphinaria-Free Europe)

Ποιος αλήθεια από μας δεν έχει ονειρευτεί πως ταξιδεύει στα κύματα πάνω στη ράχη ενός δελφινιού; Σε ποιον αλήθεια δεν έκαναν παρέα στις ατέλειωτες ώρες ενός ταξιδιού με πλοίο τα υπέροχα αυτά θηλαστικά κολυμπώντας δίπλα στην κουπαστή; Μπορείς να φανταστείς ένα πλάσμα που δεν έχει τέρμα ο ορίζοντας του να περνάει τη ζωή του μέσα σε μια υγρή φυλακή λίγων κυβικών νερού;

Κι όμως παρόλο η Πολιτεία με τον νόμο 4039/2012 προσπάθησε να θεσμοθετήσει την προστασία των δεσποζόμενων και των αδέσποτων ζώων συντροφιάς από την εκμετάλλευση ή τη χρησιμοποίηση τους με κερδοσκοπικό σκοπό, κάποιοι μοιάζουν να μην αγγίζονται από αυτόν...

Τέσσερα δελφίνια από το δελφινάριο Särkänniemi στη Φινλανδία ετοιμάζονται να μεταφερθούν στο δελφινάριο του Αττικού Πάρκου στην Ελλάδα. Το δελφινάριο Särkänniemi έκλεισε τις πόρτες του στις 27 Οκτωβρίου 2015. Ως κύρια αιτία για το κλείσιμο αναφέρεται η μειωμένη συμμετοχή του κοινού και η μείωση των κερδών του, λόγω αλλαγής στη στάση των πολιτών απέναντι σε αιχμαλωσία των κητωδών. Το δελφινάριο έχει λάβει προσφορές για την πώληση των δελφινιών, που όμως απέρριψε δηλώνοντας ότι δεν επιθυμεί να πουλήσει τα δελφίνια αλλά να βρει μια καλή λύση διαβίωσης για αυτά.

Το Δίκτυο Dolphinaria Free Europe (DFE) έχει λάβει επιβεβαίωση από τις Φινλανδικές οργανώσεις ότι οι άδειες CITES που απαιτούνται για τη μεταφορά των δελφινιών από το δελφινάριο Särkänniemi έχουν εγκριθεί. Ο προορισμός που αναφέρεται στα έγγραφα είναι το δελφινάριο στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο στην Ελλάδα. Όμως στον χώρο αυτό έχουν επιβεβαιωθεί πέντε θάνατοι δελφινιών τα τελευταία χρόνια και συνεπώς δεν μπορεί να θεωρηθεί χώρος καλής διαβίωσης για τα δελφίνια! Επιπλέον, στις 14 Ιουνίου 2016, το Υπουργείο Περιβάλλοντος στην Ελλάδα ενέκρινε τους περιβαλλοντικούς όρους του Αττικού Πάρκου (συμπεριλαμβανομένου του δελφιναρίου), έξι ολόκληρα χρόνια μετά την έναρξη λειτουργίας του δελφιναρίου, παρά το γεγονός ότι ο Αν.Υπουργός Περιβάλλοντος είχε υποσχεθεί να προχωρήσει με νόμο στην απαγόρευση της αιχμαλωσίας κητωδών στη Ελλάδα.


Ο Νόμος 4039/2012, ήδη απαγορεύει κάθε είδους παραστάσεις με ζώα και δεν εξαιρεί τους ζωολογικούς κήπους. Ωστόσο, παρά τις έντονες διαμαρτυρίες των πολιτών, στην περίπτωση του δελφιναρίου του Αττικού Πάρκου ο νόμος δεν εφαρμόζεται και η πολιτεία δεν έχει κάνει τίποτα για αυτήν την ανομία. Το Αττικό Πάρκο έχει ήδη δεχθεί δύο επιπλέον δελφίνια στις 11 Ιουλίου από το Πάρκο Asterix στη Γαλλία. Έτσι αν στα τέσσερα αυτά υπάρχοντα δελφίνια του Αττικού Πάρκου προστεθούν και τα τέσσερα από τη Φιλανδία, ο αριθμός τους θα ανέβει σε οκτώ κάνοντας ακόμη πιο δύσκολα εφαρμόσιμη την απαγόρευση της διατήρησης κητωδών σε αιχμαλωσία στην Ελλάδα, που εκτός από αίτημα επιστημόνων και οργανώσεων ήταν και υπόσχεση δύο υπουργών.

Είναι μάλιστα ειρωνικό το γεγονός ότι η επιχειρηματική αυτή κίνηση αφορά τη μεταφορά των δελφινιών από μία χώρα που θα είναι ελεύθερη πλέον από δελφινάρια, σε μια άλλη που έχει υποσχεθεί να προχωρούσε και αυτή σε παρόμοια κίνηση. Η βιομηχανία εκμετάλλευσης των κητωδών προσπαθεί ενάντια στο Νόμο 4039/2012 να συνεχίσει την χρήση αυτών των ζώων σε ρόλο κλόουν, δίνοντας παραστάσεις για την ψυχαγωγία των επισκεπτών των επιχειρήσεων και να διαιωνίσει την ιδέα ότι η αιχμαλωσία είναι επιτρεπτή για τη δική μας ψυχαγωγία. Τα κητώδη, ως συναισθανόμενα όντα, υποφέρουν όταν δεν ζουν σε φυσιολογικές συνθήκες. Ο εγκλεισμός των κητωδών, που έχουν υψηλό βαθμό αντίληψης και αυτογνωσίας, σε δελφινάρια-φυλακές καθώς και η χρήση τους σε παραστάσεις αποτελούν βάρβαρες πράξεις που ισοδυναμούν με ψυχολογικά και σωματικά βασανιστήρια.
Όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την περιβαλλοντική εκπαίδευση ή την προστασία αυτών των ζώων. Αντίθετα δημιουργούν την απόλυτα στρεβλή αντίληψη στους ανθρώπους και ειδικά στους νέους, ότι δικαιούμαστε να τα μετατρέπουμε σε πειθήνια και υποτακτικά υποκείμενα της δύναμης του ανθρώπου.

Πρόταση σχετικά με την επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση 

Από https://greekdimo.wordpress.com
Οι πολιτικές, πνευματικές και οικονομικές ελίτ της Ελλάδας έχουν αποτύχει. Οδήγησαν την χώρα στην καταστροφή. Το δημοκρατικό έλλειμμα είναι τεράστιο και το μόνο ηθικό δικαίωμα του πολιτικού προσωπικού είναι να διαχειρίζεται τα τρέχοντα ζητήματα ως ένας δημόσιος υπηρέτης που έχει χάσει το προνόμιο να χαράζει στρατηγική. Δεν έχει την δημοκρατική νομιμοποίηση να προχωρήσει σε ευρεία Συνταγματική αναθεώρηση μετατρέποντάς την σε αντικείμενο του τρέχοντος κομματικού ανταγωνισμού. Η μόνη υπηρεσία που μπορεί να προσφέρει είναι να αναγνωρίσει στους πολίτες το βασικό πολιτικό δικαίωμα της σύνταξης και επικύρωσης του Συντάγματός τους. Το Σύνταγμα αποτελεί το θεμελιώδες πολιτικό κείμενο της χώρας. Είναι επιτακτική η ανάγκη να εμπλακεί το σύνολο της κοινωνίας στην διαδικασία διαμόρφωσης του, βάζοντας τέλος στην αέναη αναπαραγωγή των προνομίων των επαγγελματιών της πολιτικής. Για να γίνει αυτό είναι αναγκαίο: α. η παρούσα Βουλή να κηρύξει αναθεωρητέο το άρθρο 110 του Συντάγματος που καθορίζει το τρόπο αναθεώρησης του Συντάγματος και β. η επόμενη, μετά τις εκλογές, Βουλή να διαγράψει τις παραγράφους 5 και 6 και αναθεωρήσει τις παραγράφους 2, 3, και 4 του άρθρου 110 ως ακολούθως:

Eλληνικό: Aπό την αντίσταση στο κατεστημένο στο κακοστημένο «Success Story»

του Πάνου Τότσικα

Πρόσφατα, ο Αλέξης Τσίπρας ως πρωθυπουργός, δήλωσε σε συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ (14.7.2016)

«…Το Ελληνικό είναι καλό παράδειγμα για το τι μπορεί να πετύχει κάποιος όταν πηγαίνει με στόχο. Στο Ελληνικό, λοιπόν, καταφέραμε – ναι, το τίμημα είναι χαμηλό πράγματι· το τίμημα, ξέρετε, ότι δεν πάει στην πραγματική οικονομία, ακριβώς διότι βρήκαμε μια χρεωμένη χώρα, χρεοκοπημένη χώρα, το τίμημα πάει στο χρέος – αλλά φέραμε 1,2 δισ. ευρώ άμεσες επενδύσεις, τώρα, άμεσες επενδύσεις σε δημόσιες υποδομές. Και καταφέραμε κι αλλάξαμε πλήρως την αρχική συμφωνία. Έχουμε 2.000 στρέμματα αμιγούς πάρκου, έχουμε 600 στρέμματα πρασίνου που θα είναι κατανεμημένο στον υπόλοιπο χώρο κι άλλα 300 στρέμματα δίπλα στο αμιγές πάρκο, που θα μπορούν να είναι είτε πάρκο είτε σε ανταλλαγή δομημένων χώρων μέσα στον αστικό χώρο της Αττικής. Μειώσαμε 300 στρέμματα από τη δομημένη περιοχή μέσα στο Ελληνικό. Καταφέραμε και κερδίσαμε ένα χιλιόμετρο αδόμητου παραλιακού μετώπου. Ανοίξαμε το πάρκο προς τη θάλασσα. Το πάρκο πλέον είναι ανοιχτό, ενώ ήταν περιφραγμένο και κλειστό. Καταφέραμε να διατηρηθούν οι αθλητικές εγκαταστάσεις μέσα στην περιοχή του Αγίου Κοσμά και μετά να μεταφερθούν μέσα στο πάρκο σε άλλο χώρο. Πετύχαμε πολύ σημαντικές νίκες, πάρα πολύ σημαντικές νίκες. Είναι τελείως διαφορετική η συμφωνία που καταφέραμε εμείς στο Ελληνικό με αυτή που βρήκαμε. Ναι, βεβαίως, προχωράμε σε μια συμφωνία που το τίμημά της είναι πάρα πολύ μικρό. Εάν αθροίσει κανείς τις άμεσες επενδύσεις στις δημόσιες υποδομές, γιατί αυτά που σας λέω είναι δημόσιες υποδομές, με το τίμημα, φτάνει πάνω από τα 2 δισ. Άρα, λοιπόν, έχω γίνει ρεαλιστής και πραγματιστής περισσότερο απ’ ό,τι ήμουν πριν. Δεν έχω χάσει, όμως, ούτε τον στόχο ούτε τις αξίες μου. Διότι αυτό που εμένα με ενδιαφέρει, σε τελική ανάλυση, είναι εάν έχουν κοινωνικό όφελος τα λαϊκά στρώματα και η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού από τις επιλογές μου ή θα έχουν όφελος κάποιοι αετονύχηδες επιχειρηματίες, οι οποίοι, επαναλαμβάνω, έχουν πάρα πολύ μεγάλα ποσά σε τράπεζες του εξωτερικού, αλλά πτωχεύουν τη μία μετά την άλλη τις επιχειρήσεις τους. Αυτό με ενδιαφέρει...».


Πριν δυόμισι περίπου χρόνια, ενόψει των τότε Περιφερειακών εκλογών, ο Αλέξης Τσίπρας ως επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης δήλωνε σε επίσκεψή του στο Ελληνικό (Αυγή, 28.2.2014):

«Για μας το Ελληνικό δεν είναι ένα πρότζεκτ, αλλά κατάθεση ψυχής, είναι το μοντέλο της αυτοδιαχείρισης, της κινηματικής και συλλογικής δράσης. Είναι η εναλλακτική αντίληψη που έχουμε για την κοινωνία, την οικονομία και το περιβάλλον», υπογραμμίζοντας ότι δεν πρόκειται να εγκαταλειφθεί η μάχη για να μετατραπεί το Ελληνικό σε Μητροπολιτικό Πάρκο, ανοιχτό σε όλους και όλες τους πολίτες του ευρύτερου πολεοδομικού συγκροτήματος. Μία αρμονική, λειτουργική και περιβαλλοντική αξιοποίηση ενός σημαντικού αποθέματος δημόσιου, ελεύθερου χώρου, μέσα στο τραυματισμένο πολεοδομικό συγκρότημα της Αθήνας…

Ας το έχουν όλοι καλά στο μυαλό τους. Και όπου η νέα Βουλή θα κρίνει, ότι το δημόσιο συμφέρον δεν διασφαλίζεται, δεν θα διστάσουμε να ακυρώσουμε ή να αναθεωρήσουμε συμβάσεις και ειλημμένες αποφάσεις. Και κάτι ακόμα: Τίποτα και κανένας δε θα ξεχαστεί. Όσοι με πράξεις ή παραλείψεις έβλαψαν το δημόσιο συμφέρον, θα κριθούν από τη δικαιοσύνη για τις πράξεις και τις παραλείψεις τους».

Παράλληλα ο τότε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρθηκε στους αγώνες που έχουν δώσει τα τελευταία χρόνια οι κάτοικοι του Ελληνικού – και όχι μόνο. «Στο Ελληνικό όλα αυτά τα χρόνια συγκρούονται δύο κόσμοι. Αυτός που υπερασπίζεται με αγώνες το δημόσιο συμφέρον και αυτός που ευνοεί τα ιδιωτικά κερδοσκοπικά συμφέροντα. Αυτός που υπερασπίζεται την ήπια ανάπτυξη με σεβασμό στο περιβάλλον και αυτός που προωθεί τη Fast track εκποίηση. Αυτός που υπερασπίζεται τη βιώσιμη ανάπτυξη, τους ελεύθερους χώρους, την πρόσβαση των πολιτών στο θαλάσσιο μέτωπο, την προοπτική του μητροπολιτικού πάρκου και αυτός που στόχο έχει να μετατρέψει την περιοχή σε ένα θύλακα τζόγου, τσιμέντου και πλούτου για τους λίγους».

Σήμερα, ο Αλέξης Τσίπρας δεν διστάζει να διαστρεβλώσει συνειδητά την πραγματικότητα.

Σήμερα, ο Αλέξης Τσίπρας επιλέγει κυνικά να υπερασπιστεί κάποιες επιλογές που μέχρι πρότινος καταδίκαζε.

Σήμερα, ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκει πρόθυμους συνεργάτες να βαφτίσουν το κρέας ψάρι.

Σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας υπολογίζει ότι θα βρει πρόθυμους βουλευτές να σηκώσουν τα χέρια τους και να ψηφίσουν αυτά που τόσα χρόνια κατήγγειλαν.

Σήμερα, η υποβάθμιση των συνθηκών της ζωή μας και η καταστροφή του περιβάλλοντος ονομάζεται «ανάπτυξη».

Σήμερα, προωθείται ιδιωτικοποίηση και το ξεπούλημα των δημόσιων υποδομών και των δημόσιων χώρων γιατί «φέρνουν επενδύσεις» και «κοινωνικό όφελος».

Σήμερα, ο Αλέξης Τσίπρας μιλάει «για κάποιους αετονύχηδες επιχειρηματίες», τους οποίους δεν κατονομάζει.

Σήμερα, το να γλείφεις εκεί που έφτυνες, ονομάζεται “Success Story” και «ρεαλισμός».

Η Μεταπολίτευση που δεν ήθελε να φύγει

του Κώστα Λουκέρη*

Όλοι όσοι ζήσαμε τη μετάβαση από το ‘τριτοκοσμικό’ ΠΑΣΟΚ στο καθεστωτικό ΠΑΣΟΚ στο ζήτημα του εκλογικού νόμου – κι είμαστε πολλοί, ζωή να ΄χουμε – και τώρα βλέπουμε τον ΣΥΡΙΖΑ (και τους ΑΝ.ΕΛΛ. ) να κουβεντιάζουν για τον υπό διαμόρφωση εκλογικό νόμο... γελάμε.

Γελάμε πικρά που ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα διαμαρτυρίας του 4% που είχε απότομη ανάπτυξη, ξαφνικά ανακαλύπτει όλα τα επιχειρήματα που απέρριπτε μετά βδελυγμίας από ένα άλλο κόμμα, το ΠΑΣΟΚ, που επίσης όταν ήταν μικρό ήταν υπέρ της απλής αναλογικής κι όταν μεγάλωσε είδε το φως του και πέρασε στο στρατόπεδο των «ενισχυμένη και ξερό ψωμί».

Κι αν το επιχείρημα περί ακυβερνησίας πήγε περίπατο – μια χαρά κυβερνήσεις είχαμε κι έχουμε, όπως ΠΑΣΟΚ/ΝΔ/ΛΑΟΣ, ΝΔ/ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ, ΝΔ/ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛΛ με ολίγη από ΟΠ κι έπεται συνέχεια – το άλλο το εθνικοπατριωτικό περί του 3% ξαναβγαίνει στο προσκήνιο.

Και μια και πιο πατριώτης από τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας δεν υπάρχει στο σημερινό γκουβέρνο, αυτός ανάλαβε να το λανσάρει. Κι έτσι, ως συνήθως αυτιστικά, μιλάμε δημόσια, προσπαθώντας να πειστούμε ότι το φράγμα του 3% στοχεύει τους Μουσουλμάνους της Δυτικής Θράκης, αυτούς που δεν είναι Τούρκοι.

Κι αφού δεν είναι Τούρκοι τους βάζουμε ένα φράγμα για να το σιγουρέψουμε το πράγμα, μπας και δεν το κατάλαβαν (στην Ελλάδα και - ω τι έκπληξις! - στη γειτονική Τουρκία τα εκλογικά όρια είναι «εθνικού χαρακτήρα» ανάλογα με το ποσοστό των ‘μη υπαρχόντων’ άλλων, 3% εδώ, 10% εκεί).

Βαφτίζουμε λοιπόν την αγάπη μας για παραμονή στην εξουσία «εθνική πολιτική» κι η κουβέντα σταματά. Κι αν τώρα μπορεί τα μικρά κόμματα να αθροίσουν ένα ποσοστό όλα μαζί περί το 10%, 12% ή και παραπάνω τοις εκατό, που δεν θα εκπροσωπείται στο Κοινοβούλιο δεν πειράζει, το έθνος θέλει θυσίες. Όπως πάντα θυσίες αυτών που αρνούνται να ακολουθήσουν τους «μεγάλους».

Ό,τι με λίγα λόγια συνέβαινε την δοκιμασμένη και ιστορικά πετυχημένη περίοδο 1974-2009.

Αυτοί που σήμερα σχεδιάζουν τον νέο εκλογικό νόμο δεν σχεδιάζουν με βάση την ανάγκη εκλογής όσων αντιπροσώπων αναλογούν σε πολίτες-εκλογείς. Σχεδιάζουν με βάση ένα αναδιατυπωμένο δικομματικό/διπαραταξιακό σύστημα που χουν στο μυαλό τους.

Για να δυναμώσει και να ριζώσει αυτό το σύστημα φυσικά πιέζονται όσοι δε θέλουν να παστωθούν στις «μεγάλες δημοκρατικές παρατάξεις». Διόλου περίεργο λοιπόν που και η αξιωματική αντιπολίτευση – για εθνικούς λόγους βεβαίως-βεβαίως - θα υπερασπιστεί το όριο του 3%, γιατί μόνο έτσι σώζεται ως το αντίπαλο δέος «των άλλων».

Η ύφανση του μέλλοντός μας αναζητάται στις παλιές, φοβικές, αντιδημοκρατικές λογικές που μας έφτασαν ως εδώ. Κι αν φαίνεται πως η ΝΔ δε διδάχτηκε τίποτα ή ότι οι ΑΝΕΛΛ «αυτά ξέρουν αυτά λένε», να δω τι θα πουν οι του ΣΥΡΙΖΑ. Πάντως καλού –κακού ας έχουν μαζί τους δραμαμίνες.

Και η ζωή συνεχίζεται...

*Μέλος του Πανελλαδικού Συμβουλίου των Οικολόγων Πράσινων (ΟΠ) 

Το άρθρο πρωτοδημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών

Η Μεταπολίτευση που δεν ήθελε να φύγει

 http://www.efsyn.gr/arthro/i-metapoliteysi-poy-den-ithele-na-fygei