Δίκτυο Ριζοσπαστικής Οικολογίας

Τρία προβλήματα, μια λύση

Toυ Μιχάλη Μιχελή

Μετανάστευση, τρομοκρατία, κλιματική αλλαγή. Δηλαδή το παρόν και το μέλλον όλων μας. Από τις 7000 kWh της μέσης κατανάλωσης του Γάλλου και Γερμανού, μέχρι τις  50 kWh του κάτοικου του Νίγηρα και  του Αφγανού ή τα 150 του Ιρακινού, μεσολαβούν κι άλλα στοιχεία, που μεταφέρεται στην επικαιρότητα μόνο μέσω της τρομοκρατίας δηλαδή την αναπόφευκτη μετανάστευση, την οδύνη και το χάος του πολέμου και των επεμβάσεων.

Το βασικό είναι το νερό. Η ξηρασία δημιούργησε εντάσεις  στη Συρία, οι διαμαρτυρίες για την μεροληπτική κρατική διανομή έφεραν στην επιφάνεια την οργή κι αυτή έγινε το έναυσμα του συριακού εμφυλίου πολέμου, που εκμεταλλεύεται τώρα το χαλιφάτο των ISIS.

Στη λίμνη Τσαδ της Σαχάρας, η μείωση της στάθμης, δημιούργησε σύγκρουση ανάμεσα στα παραλίμνια κράτη (Νίγηρα, Νιγηρία, Καμερούν, Τσαδ), οι ψαράδες που θεωρήθηκαν ριγμένοι συγκρούστηκαν με τους γεωργούς, που εκμεταλλεύονται την άρδευση, ξενιτεύτηκαν οι μη έχοντες βιό για να ζήσουν (ιδίως οι νεώτεροι), κάποιοι άλλοι μετακύλησαν μισθοφόροι στις τρομοκρατικές ομάδες που πολέμησαν στη Λιβύη, έμαθαν για την ιστορία των επικερδών επιχειρήσεων του φονταμεταλιστικού Ισλάμ και γύρισαν πίσω, με το όνομα «Βoko Haram», για να κάνουν τους νταβατζήδες πέριξ της λίμνης Τσαδ.

Στο Αφγανιστάν, σε μια χώρα με άφθονα νερά, το θέμα είναι ότι δεν υπάρχει υποδομή και διαχείριση των υδάτων. Οι Ταλιμπάν το κατάλαβαν κι επέβαλαν αναγκαστικό (νταβατζιλίδικο) φόρο επιβίωσης, σε όποιον αναζητεί σε ποτάμια και πηγές, να πάρει το νερό για να υδροδοτήσει χωριά και να καλλιεργήσει χωράφια. Άμα λοιπόν θέλεις να ζήσεις στην επαρχία, των λειψών υποδομών, πρέπει να συμβιβαστείς, γιατί αλλιώς σε καρτερεί ο θάνατος ή παίρνεις των ομματιών σου και φεύγεις μετανάστης-πρόσφυγας, στο εσωτερικό της χώρας  (στις μεγάλες πόλεις),  ή στο εξωτερικό, δια μέσω του Αιγαίου. Και  στις δυό περιπτώσεις (της μετακίνησης), είσαι «επί ξύλου κρεμάμενος», λόγω της περιρρέουσας ανασφάλειας και της έντασης ανάμεσα στους συμπατριώτες σου, που θέλουν ο καθείς την καλύτερη μοίρα για τον εαυτό του.

Συμπέρασμα: Η κλιματική αλλαγή, είναι για τον καθένα πολίτη στον πλανήτη αυτό μια ξεχωριστή παράμετρος. Για το νησιώτη λειψυδρία και για τον  ποταμίσιο ή τον κάτοικο των πλημμυροπαθών περιοχών κατάρα. Η τρομοκρατία δεν είναι θρησκευτική σέχτα, αλλά αντίδραση στις ταξικές διαφορές. Το περιβάλλον δεν είναι σήμα κατατεθέν για τους επικοινωνιακούς  πράσινους λόγους των πολιτικών και των κομμάτων, αλλά η βάση της συναντίληψης, ότι άμα δεν κυριαρχήσει η παγκόσμια  λογική διαχείριση, των πόρων της Γής, όλα τα σύμφωνα και τα παλαμάκια για τις συμφωνίες, θα μείνουν γραφικές εντυπώσεις για τους πολλούς και ανέξοδες συζητήσεις για τη διεθνή κοινότητα.

Ο τετραγωνισμός του κύκλου λύθηκε ως πρόβλημα κι αυτό ονομάζεται: οικολογική αντίληψη σ’ ολάκερο τον κόσμο.